260. Dlaczego Bóg przeznaczył sobie nawzajem mężczyznę i kobietę?

Bóg przeznaczył sobie nawzajem mężczyznę i kobietę, żeby „nie byli już więcej dwoje, ale jednym ciałem” (por. Mt 19, 6): w ten sposób powinni żyć miłością, być płodni i symbolizować samego Boga, który jest niczym innym jak obfitością miłości.

261. W jaki sposób dochodzi do zawarcia sakramentu małżeństwa?

Sakrament małżeństwa zostaje zawarty wtedy, gdy mężczyzna i kobieta złożą przed Bogiem i Kościołem przyrzeczenie, które przyjęte i potwierdzone przez Boga dopełni się przez ich cielesne zjednoczenie. Ponieważ sam Bóg wiąże sakramentalny węzeł małżeński, łączy on parę aż do śmierci jednego z małżonków.

262. Co jest niezbędne do zawarcia sakramentalnego, chrześcijańskiego małżeństwa?

Do zawarcia sakramentalnego związku małżeńskiego potrzebne jest spełnienie trzech warunków:

– dobrowolna zgoda na jego zawarcie,

– zgoda na związek wyłącznie jedną wybraną osobą na całe życie,

– otwartość na dzieci.

Sprawa najistotniejszą jest jednak świadomość chrześcijańskich małżonków: jesteśmy żywym obrazem miłości Chrystusa i Kościoła. Gdyby podczas ceremonii ślubnej zabrakło któregoś z wymienionych elementów, takie małżeństwo nie zostałoby ważnie zawarte.

263. Dlaczego małżeństwo jest nierozerwalne?

Małżeństwo jest po trzykroć nierozerwalne. Po pierwsze dlatego, że odpowiada istocie miłości, aby się wzajemnie, bez zastrzeżeń poświęcać; następnie dlatego, że jest obrazem bezwarunkowej wierności Boga do swojego stworzenia; wreszcie jest nierozerwalne dlatego, że wyobraża poświęcenie Chrystusa dla swego Kościoła, którego apogeum była śmierć na krzyżu.

264. Co zagraża małżeństwom?

Rzeczywistym zagrożeniem dla małżeństw jest grzech. Tym, co je odnawia, jest przebaczenie. Tym, co je wzmacnia, jest modlitwa i ufność w Bożą obecność.

265. Czy wszyscy ludzie powołani są do życia w małżeństwie?

Nie każdy jest powołany do małżeństwa. Również osoby żyjące samotnie mogą czuć się spełnione w życiu. Niektórym z nich Jezus ukazuje szczególną drogę. Zaprasza ich, aby „ze względu na królestwo niebieskie” (Mt 19, 12) żyły w bezżeństwie.

266. Jak wygląda celebracja sakramentu małżeństwa?

Z reguły ślub musi być zawierany publicznie. Państwo młodzi pytani są o zgodę na zawarcie małżeństwa. Kapłan lub diakon błogosławi obrączki. Państwo młodzi wymieniają obrączki i przyrzekają sobie wzajemnie miłość, wierność i uczciwość małżeńską, oraz że się nie opuszczą aż do śmierci. Celebrans potwierdza zawarcie małżeństwa i udziela błogosławieństwa.

267. Co wtedy, gdy osoba wyznania katolickiego chce wziąć ślub z chrześcijaninem niekatolikiem?

Na zawarcie takiego ślubu potrzebne jest zezwolenie władz kościelnych. Tak zwane małżeństwo mieszane wymaga bowiem od obojga partnerów szczególnej wierności Chrystusowi, ażeby wciąż jeszcze nieprzezwyciężony podział wyznań chrześcijańskich nie doprowadził w ich związku do rezygnacji z praktykowania wiary.

268. Czy chrześcijanin – katolik może poślubić wyznawcę innej religii?

Dla wierzącego katolika poślubienie i życie w związku z wyznawcą innej religii może być trudne zarówno dla jego własnej wiary, jak również dla mających się urodzić dzieci. W poczuciu odpowiedzialności za wierzących Kościół katolicki widzi w różnicy religijnej przeszkodę do zawarcia małżeństwa. Ważne zawarcie takiego związku ma miejsce wtedy, gdy przedtem uzyska się zezwolenie usuwające tę przeszkodę (dyspensę). Takie małżeństwo nie jest sakramentalne.

269. Czy skłóceni małżonkowie mogą się rozdzielić?

Kościół wysoce sobie ceni ludzką zdolność dochowania wierności przyrzeczeniu i wierność małżeńską przez całe życie. Kościół trzyma człowieka za słowo. Każdemu małżeństwu grożą kryzysy. Wspólna rozmowa, (wspólna) modlitwa, czasami również środki terapeutyczne mogą torować drogi wyjścia z kryzysu. Przede wszystkim jednak pamiętanie o tym, że od momentu zawarcia małżeństwa w tym przymierzu zawsze jest trzeci, Chrystus, może wciąż na nowo wzbudzać nadzieję. Dla kogo jednak jego małżeństwo staje się nie do zniesienia albo doświadcza w nim przemocy psychicznej lub fizycznej, może odejść od współmałżonka. Mówimy wówczas o separacji, o której trzeba zawiadomić Kościół. Jednak nawet wtedy, gdy wspólnota jest rozbita, małżeństwo nadal jest ważne.

270. Jaka jest postawa Kościoła wobec rozwodników żyjących w kolejnych związkach?

Mając za wzór Jezusa, Kościół odnosi się do nich z miłością. Kto po zawarciu sakramentalnego związku małżeńskiego rozszedł się ze swoim współmałżonkiem i za jego życia zawarł nowy związek, wystąpił przeciwko wyraźnemu nakazowi Jezusa nierozerwalności małżeństwa. Tego nakazu Kościół nie może znieść. Odwołanie swojej wierności stoi w sprzeczności z Eucharystią, podczas której Kościół celebruje właśnie nieodwołalną miłość Bożą. Dlatego osoba, która żyje w takiej sprzeczności z istotą Eucharystii, nie może przystępować do Komunii Świętej.

271. Co to znaczy, że rodzina jest domowym Kościołem?

Czym Kościół jest w skali makro, tym rodzina jest w skali mikro: obrazem miłości Boga we wspólnocie ludzi. Każde małżeństwo osiąga swą pełnię w otwartości na innych, na dzieci, którymi obdarza Bóg, we wzajemnej akceptacji, w gościnności, w byciu dla innych.

Źródło: „Youcat Polski. Katechizm Kościoła Katolickiego dla młodych”