s. Elżbieta Barbara Bujok ABMV
Urodziła się 31 maja 1977 roku. 26 sierpnia 2002 roku wstąpiła do Zgromadzenia Sióstr Służebniczek Najświętszej Maryi Panny Niepokalanie Poczętej (Służebniczki Śląskie). W dniu 15 sierpnia 2005 roku złożyła pierwsze śluby – na okres dwóch lat, zaś 11 sierpnia 2007 roku odnowiła je na trzy lata. Obecnie przebywa na placówce Wesoła, gdzie zostanie jeszcze na co najmniej jeden rok. Katechizuje dzieci klas IV – VI.
Śluby wieczyste złożyła 2 sierpnia 2011 roku w klasztorze w Panewnikach. Mszy św. przewodniczył kardynał Joachim Meisner z Kolonii w asyście ok. 50 kapłanów. Śluby przyjął abp Damian Zimoń. Obecny był również bp senior Alojzy Orszulik.
s. Ewa Puchała SCB
Urodziła się 15 listopada 1960 roku w Ustroniu w rodzinie robotniczej.
„Jestem najmłodszą córką spośród 12 dzieci. Wychowałam się w atmosferze ogniska rodzinnego, w którym panowała wzajemna miłość, za co jestem wdzięczna Panu Bogu, moim kochanym Rodzicom i wspaniałemu rodzeństwu, z którym przeżyłam okres dzieciństwa.
Jak rozpoznałam swoje powołanie?
Jest to bardzo trudne pytanie, na które nie jest łatwo odpowiedzieć. Każdy człowiek zostaje obdarzony takim, czy innym powołaniem od początku swojego istnienia, przez Boga, który jest MIŁOŚCIĄ. Powołanie do służby Bożej jest wyjątkowym darem dla człowieka, aczkolwiek w żadnym wypadku nie zasłużonym przez niego. Stąd serce moje przepełnione jest wdzięcznością za dar powołania zakonnego, którym mnie Bóg obdarzył.
Pierwszy raz usłyszałam głos powołania gdy miałam 15 lat, jednak nie sądziłam, że Bóg może mnie potrzebować i jakoś zlekceważyłam to wezwanie. Bóg jednak, będąc dawcą powołania, skierował drugi raz swoje wezwanie i wtedy odpowiedziałam TAK, zgłaszając się do Zgromadzenia Sióstr Miłosierdzia św. Karola Boromeusza w Mikołowie, dnia 21 stycznia 1980 roku. Po odbyciu formacji w kandydaturze i 2-letnim nowicjacie złożyłam śluby czasowe w dniu 27 lipca 1983 roku i rozpoczęłam dalszą formację, tzw. juniorat, który trwał 5 lat. W tym czasie wykonywałam swoje obowiązki jako katechetka w Trębeczowie do 1 sierpnia 1985 roku, a stamtąd przeniesiona zostałam do pracy katechetycznej w Zambrowie, gdzie uczyłam przez 5 lat dzieci szkolne i przedszkolne. W roku 1988 złożyłam śluby wieczyste – ofiarując Panu Bogu siebie na służbę Jemu i człowiekowi do końca swojego życia. W 1990 roku rozpoczęłam pracę katechetyczną w Jastrzębiu Zdroju, gdzie pracuję do dnia dzisiejszego.
Co dalej czeka mnie w życiu zakonnym, tego nie wiem, ale wiem, że Bóg mnie bardzo kocha, zawsze jest ze mną i pomaga mi być siostrą miłosierdzia. Każdy dzień mojego życia jest nieustannym dziękczynieniem za wszystko, co mi dał. Szczególnie za dar życia, za moich kochanych Rodziców, którzy mi to życie przekazali i wychowali mnie, za moje rodzeństwo, które pomagało mi wzrastać w atmosferze miłości oraz za wszystkich, których do tej pory spotkałam na drodze mojego życia.
Dziękuję również Zgromadzeniu Sióstr Miłosierdzia św. Karola Boromeusza, że zaufało mi i zechciało mnie przyjąć, abym mogła realizować swoje powołanie.
Na koniec zwracam się do wszystkich z gorącą prośbą o modlitwę za powołanych o wytrwałość, oraz o nowe powołania kapłańskie i zakonne, których ciągle brak we współczesnym świecie.
Młody człowieku, jeżeli usłyszysz głos Pana – “Pójdź za mną”, nie zwlekaj, ale idź, bo On czeka na Ciebie, On Ciebie potrzebuje, abyś razem z Nim zbawiał świat.”
s. Bogusława Anna Hulanik SCB
Urodziła się, w wielodzietnej rodzinie razem ze swoją siostrą bliźniaczą, 1 kwietnia 1944 roku. Ważnym dla Niej jubileuszem jest 40 rocznica ślubów zakonnych, które przyjęła w Mikołowie w Domu Sióstr Boromeuszek. Pierwszym zajęciem siostry Bogusławy była posługa dzieciom niepełnosprawnym na wschodzie Polski. Większość swego życia spędziła jednak w Mikołowie, pracując dla Kurii Biskupiej. Pracowała również w Rybniku, Kielcach i w Bieszczadach, katechizując dzieci. Od kilku lat jest zakrystianką w kaplicy sióstr boromeuszek w Cieszynie.
s. Lauretta – Krystyna Gałuszkówna, urszulanka
Urodziła się w Katowicach w 1930 roku. Tam ukończyła szkołę podstawową. Do szkoły średniej chodziła w Cieszynie /2lata/, dalszą naukę pobierała u sióstr urszulanek w Rybniku, gdzie już po wojnie złożyła egzamin maturalny.
W czasie wojny, wraz z matką i dwuletnią siostrą Irenką, została wywieziona do obozu pracy w Bad Schandau w Niemczech.
W tym samym czasie ojca wywieziono do obozu koncentracyjnego w Dachau.
Po powrocie z obozu pracy osiadła wraz z matką i siostrą w Cierlicku u rodziny ojca.
Tam chodziła codziennie do kościoła, modląc się gorąco o szczęśliwy powrót ojca i modlitwy Jej zostały wysłuchane. Po wojnie zamieszkała z bliskimi w domu rodzinnym w Ustroniu.
W 1954 roku złożyła śluby zakonne.
Będąc w zakonie Sióstr Urszulanek jako osoba utalentowana muzycznie i plastycznie zajmowała się komponowaniem pieśni religijnych, grą na organach, pisaniem śpiewników oraz dekoracjami kościołów.
Kilkanaście lat przed śmiercią swoją służbę Bogu spełniała w domu klasztornym w Krakowie.
Kochała Ustroń i Beskidy – przyjeżdżała tu często w odwiedziny do starszych rodziców.
Ostatnie dwa lata jej życia były naznaczone cierpieniem związanym z ciężką chorobą, które znosiła z dużą pokorą, zawierzając swój los Panu Bogu.
Zmarła 21 maja 1995 roku. Pochowano ją na Cmentarzu Batowickim w Krakowie, natomiast na cmentarzu w Ustroniu, na grobowcu Rodziców, została umieszczona tablica pamiątkowa na jej cześć z napisem „Całym swym życiem służyła Bogu”.
s. Syksta Steler, boromeuszka
Siostra M. Syksta Steler urodziła się w Ustroniu 20 stycznia 1913 roku.
28 marca 1931 roku wstąpiła do Zgromadzenia Sióstr Boromeuszek w Cieszynie. Śluby zakonne złożyła w Rybniku 6 lutego 1934 roku.
Po ślubach przez kilkanaście lat wypełniała posługę zakonną na kilku placówkach Zgromadzenia: w Łyskach – jako hafciarka, w Orłowej, jako opiekunka dzieci w Sierocińcu, w Bielszowicach w Domu Opieki i w Mysłowicach w Domu Dziecka.
Od 1948 do 1999 roku Siostra M. Syksta przebywała na placówce w Zakopanem, gdzie do późnych lat życia pełniła posługę jako siostra domowa w naszym domu gościnnym. Była organistką w kaplicy domowej. Pomagała również osobom chorym i samotnym w bliskim sąsiedztwie. W podeszłych latach pozostawała w tamtejszej wspólnocie, służąc swoją pracą w miarę sił i możliwości. Gdy wymagała już całkowitej opieki i pomocy, została w 1999 roku przeniesiona do Wspólnoty Sióstr w Cieszynie i przebywała w cieszyńskiej infirmerii.
Siostra M. Syksta była Siostrą ofiarną, pracowitą, pełną prostoty bezpretensjonalną, radosną, pełną humoru i dobroci względem innych i taką pozostanie w naszej pamięci. W ten sposób wypełniła powołanie siostry miłosierdzia.
Siostra M. Syksta Steler zmarła 6 maja 2007 roku, w 95 roku życia i 74 roku profesji zakonnej. Pogrzeb odbył się 10 maja w Cieszynie.
s. Wawrzyna Szkaradnik, boromeuszka
Urodziła się 20 maja 1903 roku w Ustroniu.
Do Zgromadzenia Sióstr Boromeuszek wstąpiła w 1929 r. w Cieszynie. Śluby złożyła w roku 1933 w Rybniku.
Wawrzyna posługiwała jako “skrzętna Marta” (tak napisała o Niej w nekrologu Przełożona Generalna) we Lwowie, Rybniku, Świętochłowicach i w Piekarach – Szarleju. W 1967r. została przeniesiona do Cieszyna, gdzie spędziła ostatnie lata swojego życia.
Zmarła 6 kwietnia 1984 r. Pochowano Ją w Cieszynie w dniu 10 kwietnia.
s. Gracjana – Gabryela Madzia, albertynka
Urodziła się 6 marca 1909 roku w Petrvalde na Zaolziu. Była czwartym dzieckiem z dziewięciorga potomków Anny i Pawła Madziów.
Rodzina wkrótce po jej przyjściu na świat zamieszkała w Ustroniu Hermanicach.
W 1931 roku Gabryela wstąpiła do Zgromadzenia Sióstr Albertynek, gdzie przyjęła imię Gracjana. W Zgromadzeniu pracowała w domu zakonnym posługującym ubogim i bezdomnym w Życzynie koło Dęblina.
Zmarła bardzo młodo, w 28 roku życia – 25 sierpnia 1937 r., na gruźlicę płuc.
W księgach zakonu zapisano: „Siostra ofiarna i bardzo pracowita, oddana całą duszą Bogu i Zgromadzeniu. Umierała pogodnie”.